Lokator powinien wykupić ubezpieczenie OC w życiu prywatnym. To dużo lepsze zabezpieczenie niż kaucja, z której w takiej sytuacji można zrezygnować. Ubezpieczenie najemcy mieszkania zabezpiecza przed stratami, które powstały z jego winy, np. zalanie mieszkania, czy pożar spowodowany przez niewyłączone żelazko.
czy można w ogóle potrącać cokolwiek z kaucji w trakcie trwania umowy najmu mieszkania. Odpowiedź: nie! nie można! Wbrew pozorom ten przepis jest korzystny dla Ciebie tj. dla właściciela mieszkania. Najemca musi płacić Ci do końca trwania umowy. Nie może oświadczyć Ci, żebyś pobrał sobie np. 2 ostatnie czynsze z kaucji.
Umowa najmu lokalu mieszkalnego lub użytkowego, którą zawieramy z wynajmującymi, którzy pozostają w zawiązku małżeńskim a mieszkanie lub lokal użytkowy są objęte wspólnością majątkową wymaga dodatkowo zgody drugiego małżonka. Jest to wymóg wynikający z art. 37 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Art.37. §1.
Warto już na etapie poszukiwania mieszkania zastanowić się na tym, czy chcemy zawrzeć umowę najmu na czas oznaczony czy nieoznaczony. Ma to bowiem wpływ na późniejszą możliwość wypowiedzenia umowy przez najemcę. Należy pamiętać, że przedstawione powyżej zasady odnoszą się do wypowiedzenia umowy przez najemcę.
Prawa i obowiązki wynajmującego oraz najemcy reguluje ustawa o ochronie praw lokatorów. O nielegalnych zapisach w umowie najmu oraz o tym, co możesz zrobić, gdy się z nimi spotkasz, pisaliśmy tutaj. Z ustawy wynika, że wynajmujący może wypowiedzieć umowę najmu, dopiero gdy najemca nie płaci czynszu przez 3 pełne okresy płatności.
Czy za styczen i luty w roku 2011 najemca uiscil oplaty za czynsz, ktore zostaly przyjete przez Wynajmujacego, i czy wynajmujacy wezwal najemce do wydania mu rzeczy? Czy w okresie 01.03.2011 do 31.07.2011 wlasciciel uzyskal jakies korzysci z posiadania mieszkania, np ze wzgledu na wynajem, uzyczenie mieszkania, lub zamieszkanie w nim samemu?
Od 1 lipca wejdzie w życie ustawa z 10 grudnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw wspierających rozwój mieszkalnictwa (Dz.U. z 2021 r. poz. 11), która znowelizowała także ustawę z 21
Rozwód a wymiana zamków w drzwiach. Dzisiejszy post inspirowany jest licznymi telefonami od klientów, którzy mają ochotę pomajstrować nieco przy zamku do lokum zajmowanego nadal wspólnie z małżonkiem, z którym właśnie się rozwodzą. Wraz z wniesieniem pozwu o rozwód w wielu małżeństwach pojawiają się drobne, wzajemne
Podstawową kwestią, na którą należy zwrócić uwagę zawierając umowę najmu mieszkania jest to czy umowa ma być zawarta na czas oznaczony czy nieoznaczony. Być może szukając mieszkania, czas trwania umowy nie jest głównym kryterium, jednak jest on istotny w kontekście uprawnień najemcy do wypowiedzenia umowy.
Prawa i obowiązki najemcy oraz wynajmującego mieszkanie. Podczas najmu mieszkania zarówno wynajmujący, jak i najemca, zobowiązani są do przestrzegania ogólnych przepisów wynikających z ustawy o ochronie praw lokatorów i kodeksu cywilnego. Poznaj jakie prawa i jakie obowiązki ciążą na najemcy oraz wynajmującym lokal mieszkalny
2gv9kbP. Najemca nie płaci czynszu za mieszkanie - wyNajemca Zainteresuje Cię równieżPrawo 23/07/2022 Odstąpienie od umowy najmu Odstąpienie od umowy: jedno z najchętniej wykorzystywanych praw przez najemców. Czy Twój najemca rzeczywiście może odstąpić od umowy najmu?Prawo 09/05/2022 Waloryzacja czynszu najmu Waloryzacja czynszu najmu to podstawowe narzędzie przekładające się na końcowy zysk z wynajmu. Choć rzadko spotykana, jest coraz chętniej wprowadzana…Podatek od wynajmu 10/01/2022 Wybór formy opodatkowania najmu w 2022 roku Z pewną nostalgią i smutkiem na myśl przychodzą słowa piosenki o ostatniej niedzieli. W tym przypadku nie będzie to siódmy…O mnieNazywam się Borysław Pasierbski i mam ogromną przyjemność prowadzić serwis wykształcenia jestem prawnikiem. Specjalizuję się w zarządzaniu najmem. Jestem współzałożycielem wielokrotnie nagradzanej Orłami Nieruchomości firmy Gestor Home świadczącej usługi kompleksowej obsługi najmu, doradztwa oraz pośrednictwa w kupnie i sprzedaży nieruchomości. Miałem przywilej szkolić i wdrażać dziesiątki osób rozpoczynających swoją drogę z zarządzaniem najmem. Czytaj więcej
Osoby, które kupiły swoje własne mieszkanie, zazwyczaj nie posiadają się z radości. Nie mogą doczekać się dnia, w którym wreszcie wprowadzą się do swojego świeżo wyremontowanego lokum. Zanim jednak w ogóle zabiorą się do pracy, wskazane jest, aby zmieniły zamki w drzwiach, nawet wtedy, gdy mieszkanie stoi puste. Dlaczego? Tajemnicza przeszłość Przede wszystkim dlatego, że zazwyczaj nie znają historii lokalu, ani jego byłych właścicieli. Bardzo możliwe, że nie przekażą oni wszystkich kompletów kluczy do mieszkania, a może ich być naprawdę sporo. Nowi lokatorzy tak naprawdę nie wiedzą, kto i kiedy w ich mieszkaniu może się pojawić. Czasami zdarza się, że po podpisaniu umowy między kupującym a sprzedającym dochodzi do sprzeczek. Jeśli chcemy być pewni, że w mieszkaniu nie zastaniemy niemiłej niespodzianki w dniu rozpoczęcia remontu, lepiej po prostu od razu po przekazaniu mieszkania zmienić zamki. Jest to jeszcze istotniejsze, gdy zacznie się remont, a w mieszkaniu pojawi się nowy sprzęt AGD, RTV, czy specjalistyczne urządzenia budowlano-remontowe. O wadze tego posunięcia nie trzeba chyba nawet wspominać, gdy już przeniesiemy się do lokalu z całym swoim dorobkiem. Szybko i od ręki Nie każdy ma umiejętności złotej rączki i potrafi zmienić zamki w drzwiach sam. Dlatego właśnie w razie potrzeby najwygodniej jest zadzwonić po doświadczonego ślusarza, który zmieni zamki szybko i rzetelnie, a przy okazji rzuci okiem na stan drzwi i podpowie nam, jeśli przydałoby się je wymienić. Ponieważ przekazanie mieszkania przez sprzedającego czasami odbywa się w dość nerwowej atmosferze, warto dla spokoju ducha zdecydować się na zmianę zamków od ręki. Taka opcja również jest możliwa. Wystarczy, że zadzwonimy po doświadczone pogotowie zamkowe, które dojedzie do nas w niecałą godzinę. Fachowiec będzie miał ze sobą cały potrzebny sprzęt i nowe zamki – obsłuży więc nas kompleksowo. Dopiero po jego odjeździe można cieszyć się bezpiecznym, czekającym na remont, własnym mieszkaniem.
Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem przez przedsiębiorcę wielu kosztów, począwszy od zakupu materiałów czy towarów, a skończywszy na abonamencie telefonicznym. Ze względu na chęć zaoszczędzenia, przedsiębiorcy często decydują się na prowadzenie swojego biznesu we własnym domu lub mieszkaniu. Jednak gdy osoba prowadząca własną działalność takowego nie posiada, dla swoich prywatnych potrzeb wynajmuje je. Czy w wynajętym mieszkaniu można prowadzić działalność gospodarczą? Czy wydatki ponoszone za wynajem mieszkania stanowią koszt uzyskania przychodu? Wyjaśniamy w wynajętym mieszkaniu można prowadzić działalność gospodarczą?Prowadzenie działalności gospodarczej w wynajętym mieszkaniu, co do zasady jest możliwe. Jednak należy spełnić kilka warunków:1. Tytuł prawny do i najważniejszym warunkiem jest posiadanie przez przedsiębiorcę tytułu prawnego do lokalu. Może być nim umowa najmu lokalu. Co ważne, jeżeli lokal ma być użytkowany również dla celów działalności – adnotacja ta powinna znaleźć się w umowie. W przypadku gdy służbowo będzie wykorzystywane jedno z pomieszczeń w mieszkaniu, należy wskazać które. 2. Zgoda właściciela sytuacji gdy na jakiś czas przed rozpoczęciem działalności przedsiębiorca wynajmował mieszkanie, a dopiero później ją uruchomił, powinien na tę okoliczność uzyskać zgodę właściciela lokalu. Najlepiej w tej sytuacji sporządzić aneks do umowy najmu Zgłoszenie adresu wykonywania działalności w CEIDG- prowadzący działalność w wynajmowanym mieszkaniu powinien zgłosić je jako miejsce prowadzenia działalności lub jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności w Zgłoszenie zmiany przeznaczenia mieszkania, który wyraził zgodę na prowadzenie działalności w wynajmowanym mieszkaniu, jeśli w mieszkaniu będzie wydzielona powierzchnia przeznaczona tylko na cele prowadzonej przez najemcę działalności, powinien zgłosić, w urzędzie gminy lub urzędzie miasta, fakt zmiany jego przeznaczenia ( w odniesieniu do powierzchni przeznaczonej tylko na działalność). Co do zasady od powierzchni przeznaczonej pod działalność gospodarczą będzie zobligowany odprowadzać wyższy podatek od nieruchomości. Należy wskazać, że nie zawsze rejestracja działalności w prywatnym mieszkaniu/ wynajmowanym będzie zobowiązywać właściciela do zapłaty wyższego podatku od nieruchomości. W sytuacji, gdy powierzchnia przeznaczona na działalność będzie jednocześnie wykorzystywana do celów prywatnych, nie wystąpi bowiem konieczność zapłaty wyższego podatku od uzyskania przychodów - co to takiego?Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokładnie wskazuje jaki wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z jego treścią kosztem firmowym mogą być te wydatki, które zostały poniesione w celu:osiągnięcia przychodów lubzachowania przychodów albozabezpieczenia źródła przychodów,- pod warunkiem, że nie został on wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy).Co ważne, a o czym podatnicy często zapominają, to fakt, że na nich jako przedsiębiorcach ciąży obowiązek wykazania odpowiedniego związku pomiędzy poniesionym kosztem a osiągniętym wydatek spełnia definicję kosztu podatkowego, należy pamiętać również o tym, by prawidłowo go udokumentować np. fakturą. Wynajęte mieszkanie w kosztach firmowych - dokumentowanieWydatki poniesione na wynajem mieszkania, które służy prowadzonej działalności gospodarczej (w całości lub w części), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że przedsiębiorca wykaże związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodami firmy. Jednak to nie wszystko, jak wspominano powyżej wydatek musi zostać odpowiednio udokumentowany – fakturą lub rachunkiem. Należy pamiętać, że dowody nie mogą być ograniczone tylko do tych dokumentów. Bowiem informują jedynie o wysokości zobowiązania najemcy względem wynajmującego. Warto w dokumentacji przechowywać inne, które stwierdzałyby że rzeczywiście w danym lokalu prowadzona jest wynajmujący mieszkanie zarówno na cele prywatne, jak i na cele działalności musi pamiętać, że w kosztach nie może ująć pełnego czynszu za wynajem. Jeżeli na fakturze wyróżnione są dwie pozycje – oddzielne dla każdego z celów – wówczas w kosztach firmowych ujmuje jedynie czynsz za wynajem na cele działalności. Natomiast gdy jest to łączny rachunek, należy dokonać proporcjonalnego wyliczenia kosztu np. na podstawie udziału powierzchni przeznaczonej pod działalności w ogólnej powierzchni wynajmuje lokal mieszkalny (cel mieszkalny + działalność) o powierzchni 55 m2 od osoby prywatnej. Pomieszczenie przeznaczone pod działalność stanowi 15 m2. Za dany miesiąc wynajmujący wystawia łączny rachunek na kwotę 1500 zł. Jaką część tej kwoty przedsiębiorca może zakwalifikować do kosztów działalności?Ustalenie proporcji(15 m2 : 55 m2) x 100% = 27,27%Ustalenie kosztu uzyskania przychodu1500 zł x 27,27% = 409,05 złKsięgowanie kosztów związanych z wynajem mieszkaniaPrzedsiębiorcy opodatkowani na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym czynsz za wynajem ujmują w kol. 13 KPiR – pozostałe wydatki. W przypadku gdy wydatek jest udokumentowany fakturą VAT z wykazanymi danymi firmowymi wraz z numerem NIP – podatek podlegający odliczeniu należy wykazać w rejestrze zakupu VAT. Przedsiębiorcy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z racji formy opodatkowania nie mają możliwości wykazania czynszu za wynajem w kosztach firmowych. Jeżeli firma na ryczałcie jest również czynnym podatnikiem VAT, a czynsz zostanie zafakturowany, może odliczyć podatek VAT naliczony, wykazując go w rejestrze zakupu VAT.
Ustalając warunki najmu, najemcy często pytają o możliwość zameldowania się w mieszkaniu. W takiej sytuacji wynajmujący bardzo często po prostu odmawiają albo zaczynają się w nich budzić prawdziwe demony i podejrzenia. Czy zameldowanie faktycznie grozi jakimś koszmarem? Tak naprawdę najemca wcale nie musi się pytać o zgodę. Co więcej, może się zameldować w mieszkaniu nawet bez zgody wynajmującego. Obowiązek meldunkowy w ogólnościZameldowanie w praktyceSkutki zameldowania się najemcy w mieszkaniuWymeldowanie najemcyObowiązek meldunkowy w ogólności Istnieje przeświadczenie, ze zameldowanie się w określonej miejscowości może być potrzebne najemcy w celu wykonywania swojego prawa wyborczego. Niektórzy też sądzą, że może to być niezbędne dla otrzymania świadczeń socjalnych na dzieci albo skorzystania z pomocy społecznej. Zdarza się, że uczelnie wymagają od studentów przedstawienia zaświadczenia o zameldowaniu na pobyt czasowy w celu przyznania stypendium socjalnego. To wszystko sprawia, że rozmowy o zameldowaniu przewijają się od czasu do czasu w trakcie wynajmowania mieszkania. Również w mailach od moich czytelników pytanie o zameldowanie najemcy na pobyt stały lub czasowy przewija się dość często. Na forach internetowe z tą tematyką niejednokrotnie prowadzono ożywione dyskusje. Muszę przyznać, że sam nigdy lokatorom nie robiłem z tego powodu trudności. Znam jednak przypadki, gdy zameldowanie najemcy w mieszkaniu przysporzyło wynajmującemu niepotrzebnych nerwów. Nikt nie chce znajdować w skrzynce listów od komornika, albo przeżywać wizyt komornika poszukującego osoby, która pomimo, że jest zameldowana pod konkretnym adresem, już dawno pod nim nie mieszka. Sprawy meldunku osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 24 września 2010 roku o ewidencji ludności, a ściślej w przepisach art. 24 — 44 tej ustawy. Ustawa ta zastąpiła nieco anachroniczny akt prawny, tj. ustawę z 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Co kilka lat, rządzący zapowiadają ostateczne uchylenie obowiązku meldunkowego. W pierwotnym brzmieniu wyżej wskazanej ustawy z 2010 roku zapisano nawet, że od dnia 1 stycznia 2014 roku znosi się obowiązek meldunkowy. Później przepis ten znowelizowano zmieniając datę na 1 stycznia 2016 roku. Jednak w drugiej połowie 2015 roku po raz kolejny znowelizowano przepisy, wskazując datę zniesienia obowiązku na 1 stycznia 2018 roku. Jak z tego wynika, tak naprawdę pożegnamy obowiązek meldunkowy dopiero wtedy, gdy faktycznie doczekamy się minięcia ustawowego terminu. Póki co, po raz kolejny może okazać się, że ustawę wystarczy znowelizować by przedłużyć trwanie aktualnego stanu. Niestety nie pożegnamy się z obowiązkiem meldunkowym. Ustawodawca ostatecznie uchylił przepis znoszący obowiązek meldunkowy. Obowiązek meldunkowy jest i pozostanie w naszym systemie prawnym, choć mamy dodatkowe ułatwienia, umożliwiające wykonanie obowiązku drogą elektroniczną. Co ciekawe, obowiązek zameldowania się nie spełnia istotnej roli zarówno w stosunkach administracyjnych jak i cywilnych. Właściwość miejscową urzędu skarbowego określa się według miejsca zamieszkania podatnika, a nie miejsca jego zameldowania. Tak samo kodeks wyborczy traktuje możliwość dopisania się do spisu wyborców miejscowości, w której się mieszka, nawet w wyborach lokalnych. Również w wypadku ZUS, zgłaszając pracownika do ubezpieczenia, pracodawca podaje przede wszystkim adres zamieszkania i może opcjonalnie podać również adres zameldowania, a nawet zupełnie inny adres do korespondencji. Również wnosząc pozew do sądu, musimy podać adres zamieszkania pozwanego, a nie jego adres zameldowania. To wszystko powoduje, że przepisy o obowiązku meldunkowym w praktyce pozostają niemal martwe. Jeszcze kilka lat temu, niedopełnienie obowiązku meldunkowego było wykroczeniem. Zgodnie z wcześniej obowiązującym art. 147 § 1 kodeksu wykroczeń, kto nie dopełniał ciążącego na nim obowiązku meldunkowego, podlegał karze ograniczenia wolności, grzywny albo karze nagany. Odpowiedzialność za wykroczenie spoczywała także na tym, kto będąc do tego obowiązany, nie zawiadomił właściwego organu o niedopełnieniu przez inną osobę ciążącego na niej obowiązku meldunkowego. Za to wykroczenie groziła kara grzywny albo kara nagany. Z dniem 1 stycznia 2013 roku przepis ten jednak ostatecznie uchylono. Od kilkunastu lat próżno jednak szukać osoby, która z tych przepisów została skazana. Organy stojące na straży przestrzegania prawa nie były skore do wszczynania postępowań. Faktycznie, było ciche przyzwolenie na niewyciąganie konsekwencji. Nie ulega wątpliwości, że obowiązek meldunkowy ma charakter ściśle administracyjny. Nie wkracza on w sferę stosunków cywilnoprawnych. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 stycznia 2013 roku (sygn. akt II OSK 1595/11), ewidencja ludności służy rejestrowaniu pobytu, ma ona charakter wyłącznie porządkowy, co oznacza, że zameldowanie nie jest związane z rozstrzyganiem uprawnień do lokalu, ani tym samym prawa do przebywania w nim. Jedynie stwierdzenie faktu przebywania w lokalu winno być kryterium rozstrzygającym o zameldowaniu, a podstawę do wymeldowania stanowi ustalenie przez właściwy organ faktu opuszczenia lokalu. Dla osoby zgłaszającej się do zameldowania, jak też dla organu dokonującego czynności zameldowania, wystarczający jest potwierdzony miarodajnym dowodem fakt przebywania w lokalu z określonym zamiarem. Postępowanie w sprawie meldunkowej polega na rejestracji stanu faktycznego (zamieszkiwania), a nie rejestracji czy ustalaniu stanu prawnego (własnościowego) danego lokalu. Organ meldunkowy nie ma uprawnienia do badania, czy osoba która lokal zajmuje, posiada do niego jakikolwiek tytuł prawny. Nawet wtedy, jeśli z materiału dowodowego wynika, że osoba ubiegająca się o zameldowanie nie ma praw do lokalu, ale w nim zamieszkuje, organ ma obowiązek dokonania rejestracji tego faktu w ewidencji ludności. Obowiązek zameldowania takiej osoby ciąży na organie gminy nawet wtedy, gdy zapadł wobec tej osoby prawomocny wyrok eksmisyjny, jeżeli wyrok ten nie został do dnia wydania decyzji o zameldowaniu wykonany. Obowiązek meldunkowy polega na: zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego; wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego; zgłoszeniu wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej oraz powrotu z wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązek ten ciąży na obywatelach polskich przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także, w nieco innej formie, na cudzoziemcach. Obywatel polski przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej w 30 dniu, licząc od dnia przybycia do tego miejsca. Jak wynika z powyższego, zameldowanie może nastąpić na pobyt stały lub pobyt czasowy. Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem, przez okres ponad 3 miesięcy. Równocześnie można mieć jedno miejsce pobytu stałego i jedno miejsce pobytu czasowego. Zameldowanie się w kolejnym miejscu na pobyt stały, powoduje automatyczne wymeldowanie się z poprzedniego miejsca zameldowania na pobyt stały. Dzieje się to z mocy prawa. Analogicznie zameldowanie w nowym miejscu na pobyt czasowy, powoduje wymeldowanie z poprzedniego miejsca zameldowania na taki pobyt. Zameldowanie w praktyce Osoba będąca obywatelem polskim dokonuje zameldowania się na pobyt stały lub czasowy pod określonym adresem, przedkładając urzędnikowi gminy, w której położona jest nieruchomość, wypełniony specjalny formularz. Ponadto przedstawia do wglądu swój dowód osobisty lub paszport. Poza tym osoba meldująca się okazuje do wglądu dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu. Dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być w szczególności umowa cywilno-prawna (np. umowa najmu), wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna lub orzeczenie sądu. Przy zameldowaniu na pobyt czasowy należy wskazać deklarowany okres pobytu w tym miejscu. Teoretycznie wymagane jest też przedstawienie potwierdzenia pobytu w lokalu, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu. Potwierdzenie to powinno być umieszczone na formularzu. W powyższym akapicie wskazałem, że potwierdzenie pobytu w lokalu dokonane przez właściciela wymagane jest teoretycznie. W praktyce wiele urzędów (jak nie większość) dokonuje zameldowania osoby jedynie na podstawie przedstawionej umowy najmu. W tym działaniu nie można odmówić im słuszności. Skoro obowiązek meldunkowy spoczywa na obywatelu, to poprzez sam fakt zawarcia umowy najmu wynajmujący potwierdza powstanie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. Wiele urzędów odmawia jednak meldunku na pobyt stały, jeżeli umowa najmu zawarta jest na stosunkowo krótki czas oznaczony. W takim wypadku najemca nie może bowiem wykazać się, że pod wskazanym adresem ma zamiar przebywać stale. To też jednak nie reguła. Wiele zależy od tego w jaki sposób najemca będzie prowadził rozmowę z urzędnikiem. Może on zapewnić urzędnika, że umowę będzie przedłużał. Ponieważ obowiązek meldunkowy spoczywa na najemcy, to nawet wyraźny sprzeciw wynajmującego, zawarty czy to w umowie najmu czy nadesłanym do urzędu oświadczeniu, nie może mieć wpływu na rejestrację stanu faktycznego zamieszkiwania najemcy w jego lokalu. Tak naprawdę wynajmujący nie jest konieczny przy zameldowaniu się najemcy w mieszkaniu. Najemca przedstawia umowę najmu oraz oświadcza, że przebywa w najmowanym lokal z zamiarem pobytu stałego lub czasowego. Dopiero w razie ujawnienia się wątpliwości, gminny urzędnik powinien w postępowaniu administracyjnym wyjaśnić wszelkie wątpliwości i wydać decyzję administracyjną o zameldowaniu bądź o odmowie zameldowania. Jak z tego wynika, to czy najemca zamelduje się w naszym mieszkaniu zależy tylko i wyłącznie od niego. Wynajmujący w tej sprawie nie ma nic do powiedzenia. Skutki zameldowania się najemcy w mieszkaniu Jak już wskazałem, zameldowanie się najemcy w naszym mieszkaniu nie wpływa w żaden sposób na stosunki cywilno-prawne. W takim wypadku możemy spokojnie umowę najmy wypowiedzieć. Gdy ziszczą się przesłanki do tego, to wypowiedzenie będzie w pełni skuteczne. Meldunek nie wywołuje też jakichkolwiek skutków w zakresie trwania umowy najmu — nie powoduje automatycznego przedłużenia umowy najmu zawartej na czas oznaczony. Zameldowanie lokatora w mieszkaniu nie wpływa na możliwość usunięcia go z lokalu, gdy nie będzie płacił czynszu. W tym wypadku niezbędne będzie przeprowadzenie postępowania eksmisyjnego ale fakt meldunku nie wpływa na decyzję sądu wydającego wyrok w sprawie o eksmisję oraz na komornika, który egzekwuje taki wyrok. Po prostu zameldowanie w mieszkaniu nie świadczy o tym, że najemca może przebywać w lokalu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, dla posiadania lokalu niezbędne jest bowiem posiadanie tytułu prawnego do lokalu. W konsekwencji, zameldowanie się najemcy nie daje mu żadnych większych praw do mieszkania niż gdyby nie był zameldowany. W pewnej sytuacji, zameldowanie się osoby spokrewnionej z najemcą może jednak spowodować, że wejdzie on w jego miejsce w wypadku śmierci głównego najemcy. Nie ma tu jednak znaczenia sam fakt zameldowania ale zamieszkiwanie z tym najemcą. Temat ten już kiedyś opracowałem na blogu. Wymeldowanie najemcy Obywatel polski, który opuszcza miejsce pobytu stałego albo opuszcza miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu obowiązany jest wymeldować się. Może to być dokonane w formie pisemnej na specjalnym formularzu, albo w formie dokumentu elektronicznego na formularzu umożliwiającym wprowadzenie danych do systemu teleinformatycznego organu gminy. Można też wymeldować się z miejsca pobytu stałego lub czasowego dokonując zameldowania w nowym miejscu pobytu, odpowiednio na pobyt stały lub czasowy. Obywatel polski, który wyjeżdża z kraju z zamiarem stałego pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany zgłosić swój wyjazd. Obowiązek ten ciąży także na obywatelu wyjeżdżającym poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, bez zamiaru stałego pobytu, na okres dłuższy niż 6 miesięcy. W takim wypadku trzeba zgłosić swój wyjazd oraz powrót. Zgłoszeń tych należy dokonać w organie gminy, w której jest się zameldowanym na pobyt stały lub czasowy, najpóźniej w dniu opuszczenia miejsca pobytu stałego albo czasowego. Zgłoszenie wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej skutkuje wymeldowaniem z miejsca pobytu stałego i czasowego. Zgłoszenie zgonu dokonane w urzędzie stanu cywilnego, zgodnie z przepisami prawa o aktach stanu cywilnego, zastępuje wymeldowanie osoby zmarłej z miejsca pobytu stałego i czasowego. Również wynajmujący może wymeldować najemcę. W tym celu powinien on złożyć podanie do właściwego urzędu gminy. Wymeldowanie w takim wypadku następuje w drodze decyzji administracyjnej. W podaniu wynajmujący powinien wykazać swój tytuł prawny do lokalu. Najczęściej będzie to prawo własności, a więc należy co najmniej wskazać numer księgi wieczystej nieruchomości. Ponadto wynajmujący musi wykazać, że najemca opuścił lokal trwale i dobrowolnie. O trwałości świadczy między innymi fakt, że lokator przeniósł na stałe centrum życiowe w inne miejsce. Liczy się również długość okresu pozostawania poza miejscem dotychczasowego pobytu. Jak podkreślił przy tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (wyrok z 4 sierpnia 2011 r., III SA/Gd 127/11), sam fakt przejściowej nieobecności czy też występowanie nawet regularnych okresów fizycznej nieobecności w miejscu stałego zameldowania nie upoważniają jeszcze do automatycznego stwierdzenia, iż zameldowany opuścił miejsce pobytu. Natomiast dobrowolność przejawia się tym, iż dana osoba z własnej woli rezygnuje z przybywania w lokalu, a nie pod wpływem przymusu czy nacisku psychicznego osoby trzeciej — chodzi tu na przykład o groźby właściciela mieszkania czy wymianę zamków wejściowych do domu. Skuteczne wykazanie w podaniu tych aspektów sprawy, powinno przyśpieszyć cały proces oraz doprowadzić do pozytywnego dla nas skutku. Takie postępowania administracyjne trwają zwykle od 2 do 3 miesięcy i kończą się wydaniem decyzji administracyjnej.
czy wynajmujacy moze zmienic zamki
